«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή».
Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να... λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ' όλους αδικημένη.
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ' όλους αδικημένη.
πηγή....http://mychannelgr1.blogspot.com/
P.S
Για όλους αυτούς που κατηγορούν την νοοτροπία του Έλληνα και δεν μπορώ να τους αδικήσω θα ήθελα να σταθώ μόνο σε ένα σημείο και μιλώ για τον Έλληνα οχι για τους πολιτικούς μας και τα λαμόγια. Μέσα σε όλα τ' άλλα είμαστε ένας λαός που δεν είδε ποτέ στον ήλιο μοίρα αν εξαιρέσουμε τα τελευταία 20 χρόνια ....Πολέμους μιζέρια καταστροφές καταπίεση κάθε μορφής, κάθε είκοσι χρόνια...Δέν μπόρεσε ποτέ να σηκώσει κεφάλι και λογικό ήταν να μην διαχειριστεί μέ τόση σύνεση μια σχετική ευημερία των τελευταίων χρόνων... Παρ' αυτά πιστεύω πως ο Έλληνας σε γενικές γραμμές το κουμάντο του το έκανε...Η Ελλάδα δεν έκανε καλό κουμάντο και ας μην δώσουμε μεγάλη σημασία σε αποτυχημένες ατάκες χοντρομπαλάδων πολιτικών . Μαζί δεν τα φάγαμε ότι και να μου λέτε...Δικαιολογώ τον Έλληνα γιατί μοναδική του και μόνιμη σκέψη έγινε η εξασφάλιση καλλίτερης ζωής για τα παιδιά του και προσπάθησε να το πετύχει πάση θυσία. Δέν νομίζω να έκανε κανένα έγκλημα. Έγκλημα διέπραξαν αυτοι που περίτεχνα διαχειρίστηκαν αυτή του την αδυναμία δημιουργώντας ένα μαφιόζικου τύπου πολιτικό σύστημα βασιζόμενο στην ομερτά και την αναξιοκρατία. Ο Έλληνας πάντα στις δύσκολες στιγμές ειναι έτοιμος να σηκώσει τα μανίκια να θυσιάσει και να θυσιαστεί... Αυτοί που δεν εχουν απ οτι φαίνεται όμως αυτήν την διάθεση συνεχίζουν να είναι οι κυβερνώντες, οι πολιτικοί μας πάσης φύσεως και ιδεολογίας και συνεχίζουν ξεδιάντροπα να κοροιδεύουν να εμπαίζουν εναν λαό ολόκληρο μονο και μόνο για να διατηρήσουν την καρέκλα τους. Με λίγα λόγια εκτός του ότι αποδεδειγμένα είναι ανίκανοι συνεχίζουν να είναι ξετσίπωτοι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου