Η χουντική δημοκρατία του ΠαΣοΚ

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ...

Έχουν παρέλθει 6½ χρόνια από την ανακτορική αναγόρευση του Γ. Παπανδρέου σε Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Φεβρουάριο του 2004 σε σκηνικό φιέστας ενόψει των επικείμενων τότε βουλευτικών εκλογών...
Η συλλογική μνήμη έχει εστιάσει περισσότερο στην συγκρουσιακή ανάδειξη του Νοεμβρίου του 2007 και λίγοι θυμούνται την προεκλογική φιέστα του 2004, όταν και δέσποζαν τα συνθήματα για συμμετοχική δημοκρατία και . διοργάνωση δημοψηφισμάτων. Ο Γ. Παπανδρέου επαγγελλόταν μια νέα εποχή εμβάθυνσης της δημοκρατίας με συμμετοχικές διαδικασίες και ενεργότερη ανάμειξη του λαϊκού παράγοντα.

Απρίλιος 2004
Δεν είχαν περάσει παρά μόνο δύο μήνες από τις παραπάνω βαρύγδουπες εξαγγελίες, όταν ανέκυψε το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού. Με τον ελληνικό λαό και φυσικά τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στο σύνολό τους συντριπτικά διακείμενους εναντίον του σχεδίου λύσης ο Γ. Παπανδρέου βάλθηκε να τους τρελάνει όλους! Χωρίς να προηγηθεί καμία εσωκομματική διαβούλευση, χωρίς κανένα εσωκομματικό δημοψήφισμα (λέμε τώρα.), παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και . κάνει το απονενοημένο διάβημα, το άλμα προς το κενό.

Σε μια ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά του κυπριακού λαού εκφώνησε το τρισάθλιο «διάγγελμά» του λίγα λεπτά(!) πριν από το προγραμματισμένο ιστορικό μήνυμα του αείμνηστου πλέον προέδρου Παπαδόπουλου, ο οποίος καλούσε τους Κυπρίους να πουν βροντερό «όχι». Στο εν λόγω «διάγγελμα» ο Γ. Παπανδρέου (ερχόμενος σε πλήρη δυσαρμονία και αντίθεση με την ελληνική και ελληνοκυπριακή κοινή γνώμη) καλούσε τον κυπριακό λαό ούτε λίγο, ούτε πολύ να σκύψει το κεφάλι στην νεοταξική πραγματικότητα και να προσκυνήσει τον τουρκικό επεκτατισμό.

Προφανώς, ο Παπανδρέου είχε ξεχάσει ότι ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και συμπεριφερόταν σαν εντεταλμένος της Πρεσβείας. Ο λαός όμως δεν το ξέχασε και στις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 έστειλε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου σε ιστορικό χαμηλό.

Μάρτιος 2010
Πέντε μήνες μετά την θριαμβευτική επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και εν μέσω οικονομικής κρίσης, διεθνούς και εγχώριας, ο Γ. Παπανδρέου συνειδητοποιεί ότι «λεφτά τελικά δεν υπάρχουν» και αποφασίζει αυτό που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έπραξε ποτέ, ούτε μετά από πολέμους, ούτε μετά από κατοχή, ούτε μετά από εμφύλιο: προσφεύγει στις δαγκάνες του ΔΝΤ! Δημόσια διαβούλευση; Καμία (εκτός από τα «παπαγαλάκια» των δελτίων των 8:00.)! Δημοψήφισμα; Εδώ γελάνε. Και η πλήρης αντίφαση προς τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εξάλλου το ζήτημα παρα-ήταν σημαντικό για να αποφασίσει το πόπολο!

Για τον «μονόδρομο» του ΔΝΤ με τις μονεταριστικές και αντιαναπτυξιακές πολιτικές έχει ακουστεί κάθε πιθανή και απίθανη άποψη και, άλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα γράφτηκαν πολλά και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα. Το μείζον λοιπόν βρίσκεται αλλού: είναι το ήθος και το ύφος της εξουσίας, είναι η ελιτίστικη αντιμετώπιση (ή μήπως περιφρόνηση;) της λαϊκής βούλησης, είναι η αλαζονεία του «ελέω Θεού» μονάρχη.

Το κακό είναι όμως ότι αφθονούν οι περιπτώσεις ανάλογων συμπεριφορών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάρτιση ψηφοδελτίων των βουλευτικών χωρίς καμία συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, που συνιστά βήμα προς τα πίσω ακόμα και σε σχέση με την 'εκσυγχρονιστική' περίοδο Σημίτη, όταν και διεξάγονταν προκριματικές εκλογές για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Τώρα μάλιστα ετοιμάζεται και ο επαίσχυντος και κατάπτυστος νέος εκλογικός νόμος, όπου θα καταργηθεί ΕΝΤΕΛΩΣ ο σταυρός προτίμησης και ο πρόεδρος θα διορίζει ΟΛΟΥΣ (μα ΟΛΟΥΣ!) τους βουλευτές, γιατί, «όταν τους εκλέγει, όπως μέχρι σήμερα, ο λαός, δημιουργούνται . εξαρτήσεις»! Λες και τις εξαρτήσεις τις έχει το πολιτικό σύστημα από τον λαό και όχι από την . Siemens!

Επισης, ενοψει δημοτικων και περιφερειακων εκλογων ,οι δημοκρατικες και συμμετοχικες διαδικασιες ξεχαστηκαν και σε αυτην την περιπτωση.ο 'Αρχηγος'-βασιλιας διορισε επιτροπη-αυλη για την αναδειξη των υποψηφιων δημαρχων και περιφερειαρχων.Δηλαδη για μια ακομη φορα οι εσωκομματικες συμμετοχικες διαδικασιες παρεμειναν στο ντουλαπι..αφου μαλλον η κριση των εκαστοτε τοπικων αυλικων φανταζει καταλληλοτερη απο αυτή του πολιτη.

Τελικά, σύντροφε πρόεδρε, θέλεις συντρόφους ή υποτακτικούς; Θέλεις πολίτες ή υπηκόους; Θέλεις διάλογο ή χειροκροτητές; Πώς ακριβώς αντιλαμβάνεσαι την εσωκομματική, αλλά και την εν γένει δημοκρατία;

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΑΣΠ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ